سامانه فنر تبادلي، يك نانو سيستم مغناطيسي است كه در سالهاي اخير به علت پيشنهاد استفاده از آنها در ساخت آهنرباهاي دايمي فوق قوي و همچنين پيشنهاد ساخت حافظه هاي مفناطيسي فوق چگال، مورد توجه محققين و دانشمندان علم فيزيك قرار گرفته است. از آنجاييكه هنوز اهدافي كه از ساخت اين سامانه ها در نظر گرفته شده و پيشنهاد شده، محقق نشده است بيشتر تحقيقات دانشمندان متمركز به ساخت و مشخصه يابي اين سامانه ها است. اما اين انتظارات نظري تاكنون در حد نظري، تئوري و شبيه سازي هستند ، در عمل محقق نشده‏اند. از اين رو تحقيق و مطالعه جهت شناخت، بررسي رفتار و مشخصه يابي اين سامانه‏ها به صورت تجربي و عملي در حال انجام است. مشكلي در اينجا ظاهر مي‏شود اين است كه توليد و ساخت اين نانوساختارهاي مغناطيسي بسيار دشوار بوده و با هزينه گزافي همراه است و مستلزم استفاده از دستگاه هاي لايه نشاني پيشرفته و گران قيمت نظير رونشست پرتو مولكولي (MBE) و يا دستگاه هاي جديد روش هاي گرمايي با كنترل بسيار دقيق است. راه حلي كه اين اختراع ارائه مي‏دهد اين است كه با استفاده از موجبر ماكروويو نوارهاي آمورف مغناطيسي تحت تابش امواج ماكروويو قرار داده مي‏شوند. امواج تابشي موجب سخت شدن لايه‏هاي سطحي نوارها كه به صورت تبادلي با لايه‏هاي زيرين (كه آمورف و همچنان نرم مغناطيسي هستند) جفت هستند، مي‏شوند. بدين ترتيب بر روي نوار مورد نظر، يك سيستم فنر تبادلي دولايه اي ايجاد مي شود كه كاربرد آن براي مطالعه نانوساختارهاي فنر تبادلي است.

زير لايه هاي استفاده شده در اغلب موارد لامهاي شيشه اي به ضخامت 1mm و در چند مورد زير لايه هاي سليكوني (100) بوده است. قبل از قرار دادن زير لايه ها داخل محفظه و بر روي الكترود ابتدا به مدت 15 دقيقه در محلول استون و در دستگاه ultrasonic كاملا تميز و شتشو مي شوند. پس از گذاشتن نمونه ها در محفظه مواد مايكروويو را در توان 250W روشن نموده و آنها را به مدت 20 دقيقه در معرض پلاسماي هيدروژن قرار مي داديم تا لايه هاي اكسيدي ذاتي كه در سطوح قرار دارند به كلي از بين بروند. پس از آماده سازي زير لايه، گاز متان را وارد محفظه كرده و فشار كاري سيستم را حدود10*8 ميلي بار تنظيم مي كنيم. در فشارهايي كمتر از مقدار فوق نمي توان پلاسماي مايكروويو را تشكيل داد. با وارد كردن متان و روشن كردن ژنراتور RF با توان 200W و پس از تطبيق امپدانس سيستم لايه نشاني آغاز مي شود. دماي كاري از 100 تا 200 درجه سانتيگراد قابل تنظيم است و معمولا حدود 150 درجه سانتيگراد ثابت نگه داشته مي شد و زير لايه ها به مدت 1/5 ساعت داخل محفظه در معرض پلاسما قرار داده مي شدند. پس از اتمام آزمايش نمونه ها سريعا داخل جعبه هاي تميز گذاشته شده و براي انجام آزمايشهاي تشخيصي انتقال داده مي شدند.